Άσκηση για το εξεταστικό θέμα "Χρήση Γλώσσας" του Πιστοποιητικού Ελληνομάθειας (επίπ. Γ1)

Γκαζμέντ Καπλάνι, Με λένε Ευρώπη

Το παρακάτω απόσπασμα για εξάσκηση στη Χρήση γλώσσας των εξεταστικών θεμάτων του Πιστοποιητικού Ελληνομάθειας (επίπεδα Β2, Γ1) προέρχεται από το βιβλίο του Γκαζμέντ Καπλάνι Με λένε Ευρώπη. Ο συγγραφέας, μετανάστης ο ίδιος από την Αλβανία στην Ελλάδα, συνθέτει ένα μυθιστόρημα που αναφέρεται στο μέλλον (2041), αλλά πραγματεύεται το -πάντα- επίκαιρο θέμα των μεταναστών και των προβλημάτων τους στη χώρα υποδοχής, της ξένης γλώσσας που πρέπει να μάθουν, της υπομονής και επιμονής που πρέπει να δείξουν, της ρατσιστικής συμπεριφοράς που συχνά αντιμετωπίζουν κ.λ.π.

Στο απόσπασμα ο αφηγητής, που μετά την εγκατάστασή του στην Ελλάδα γίνεται συγγραφέας και γράφει τα έργα του στα ελληνικά, εκφράζει τις σκέψεις του για τις προοπτικές που του ανοίγει η νέα γλώσσα.

΄Ασκηση 1 (για το Πιστ. Ελληνομάθειας): Συμπληρώστε τα κενά με λέξεις σύνθετες ή παράγωγες ή ομόρριζες με τις παρακάτω (οι λέξεις είναι τοποθετημένες με τη σειρά) :

βίος, έκθεση, μητέρα, πολιτισμός, αφηγούμαι, μετανάστης, πρόκληση, θέα, σώζω, οίκος, συντρίμμια.

Άσκηση 2 (ανάλυση κειμένου - δεν εξετάζεται στο Πιστ. Ελληνομάθειας): Αφού αποκαταστήσετε το κείμενο κάνοντας την προηγούμενη άσκηση, απαντήστε στα ερωτήματα : Ποια είναι τα πλεονεκτήματα που δίνει, κατά τον αφηγητή, η αφήγηση στην ξένη γλώσσα; Υπάρχουν άλλα, κατά τη γνώμη σας; Γνωρίζετε άλλους συγγραφείς, έλληνες ή ξένους, που έγραψαν λογοτεχνικά κείμενα σε γλώσσες που δεν ήταν η μητρική τους (π.χ. Κόνραντ, Ναμπόκοφ, Ιονέσκο, Αλέξάκης);

Εκεί (στην Αθήνα) ζω, εκεί γράφω, έστω κι αν γράφω για πράγματα που αφορούν την προηγούμενη ζωή μου στην Αλβανία. Δεν το είχα σχεδιάσει, ούτε το είχα φανταστεί, ότι μια ξένη γλώσσα θα γινόταν το μέσο χάρη στο οποίο θα εξασφάλιζα την ......................... μου. Δεν είχα φανταστεί ότι μέσω μιας ξένης γλώσσας θα αναζητούσα την κατοχύρωσή μου, θα προσπαθούσα να γοητεύσω και να αποσπάσω το θαυμασμό των άλλων. Έτσι προέκυψε. Ίσως, σκέφτομαι, μου είναι πιο εύκολο να γράψω στα ελληνικά επειδή ήταν η πρώτη φορά που ....................... δημόσια και εισέπραξα τη δημόσια αναγνώριση.

Γράφοντας σε μια γλώσσα που δεν είναι η ........................... σου, αναδημιουργείς και ανανεώνεις την ταυτότητά σου, την ................................., αλλά προπαντός, όταν πρόκειται γαι τη γραφή, εκείνη του ......................... Η ............................... σημαίνει να αρχίζεις τη ζωή σου από το μηδέν. Το να αφηγείσαι σε μια γλώσσα που δεν είναι η μητρική σου είναι να αρχίζεις την αφήγηση της ζωής σου από την αρχή. Γι' αυτό ένιωθα τα ελληνικά σαν καινούρια παπούτσια που μου ..................................... την επιθυμία να τρέξω. Αφηγούμενος σε μια “ξένη” γλώσσα, ένιωθα όχι μόνο συμμέτοχος, αλλά και ................................ των βιωμάτων μου. Τα ελληνικά μου χάρισαν ένα άλλο στιλ και ρυθμό στην αφήγηση. Αλλά κυρίως μου χάρισαν την απόσταση που είχα τόσο ανάγκη για να αναπλάθω και να διαβάζω ξανά τα προηγούμενα και τα τωρινά μου βιώματα. Και αυτή η απόσταση είναι ............................, καμιά φορά, για τον αφηγητή. Ίσως γιατί μεταμορφώνει τα ........................... σε ανοίκεια. Η “ξένη” γλώσσα δεν κουβαλά το ιστορικό βάρος που κουβαλά η μητρική σου. Αφηγούμενος σε μια “ξένη” γλώσσα, ειδικά για πράγματα βιωματικά, νιώθεις σαν να έχεις αποκτήσει μια ασπίδα που σε προστατεύει από τη ................................. και το αφόρητο βάρος των δικών σου βιωμάτων.

(Απαντήσεις της άσκησης 1 : επιβίωση, εκτέθηκα, μητρική, πολιτιστική, αφηγητή, μετανάστευση, προκαλούσαν, θεατής, σωτήρια, οικεία, συντριβή).