mercredi 11 novembre 2009

Η Ελλάδα στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο - απόσπασμα από τo μυθιστόρημα "Ζωή εν τάφω"

Λίγη ιστορία με αφορμή τη σημερινή επέτειο...

Η 11η Νοεμβρίου είναι για τη Γαλλία και για πολλές ακόμη ευρωπα'ι'κές χώρες η επέτειος της λήξης του πρώτου παγκοσμίου πολέμου με τη συνθηκολόγηση των Γερμανών (1918). Ο πόλεμος αυτός, που ονομάστηκε και “πόλεμος των χαρακωμάτων” (“guerre des tranchées”), ήταν πολύνεκρος και κατά τη διάρκειά του έγινε για πρώτη φορά ευρεία χρήση δηλητηριωδών αερίων. Πολλοί από τους στρατιώτες που γύρισαν από το μέτωπο, υπέφεραν από κατάθλιψη, φοβίες, ψυχασθένεια κ.λ.π. Την ατμόσφαιρα από τη ζωή των ελλήνων στρατιωτών στα χαρακώματα και γενικότερα τη φρίκη του πολέμου αποδίδει θαυμάσια ο Στρατής Μυριβήλης στο βαθιά αντιπολεμικό μυθιστόρημά του “Η ζωή εν τάφω”, από το οποίο προέρχεται το ακόλουθο απόσπασμα.

“..... Σαν κατεβήκαμε τα λασπωμενα σκαλιά, η θλίψη της υπόγειας ζωής μας έσφιξε την καρδιά....

Το στοιχείο που κυριαρχεί εδώ είναι το σκοτεινό χώμα... Χτες έσκαβα στο τοίχωμα πλάι στη σκοπιά ν' ανοίξω μια φωλιά για χειροβομβίδες. Το σίδερο χτύπησε ένα μακρύ σκουλήκι που ζούσε ανυποψίαστο μέσα σε έναν σβώλο χώμα. Κατάλαβα πώς ήταν ο φυσικός κάτοικος, ο ιδιοκτήτης, εδώ κάτου, που παραβιάζαμε το άσυλό του. Δεν μπορούσε να καταλάβει. Μήπως εμείς μπορούμε να καταλάβουμε από τον εαυτό μας τίποτα περισσότερο;

Εκείνο που νιώθω ολοένα και πιο καθαρά είναι ότι αυτό στέκει το νόμιμο καθεστώς κι εμείς η αντινομία. Εμείς σαν παρείσαχτοι θα 'πρεπε να υποταχτούμε στο τέλος. Υποταχτήκαμε λοιπόν αλλη μια φορά, τι άλλο μπορούσε να γίνει. Ανήκουμε τώρα πάλι στην απίθανη κοινωνία των καταχθόνιων πλασμάτων. Είμαστε οι πολίτες του χαρακώματος. Αυτό μας δαμάζει μέρα με τη μέρα, μας αφομοιώνει. Μας χωνεύει, μας λιώνει σιγά σιγά. Το χώμα απλώνει το χρώμα του στα πρόσωπα, στα χέρια, γεμίζει την όσφρηση, εξοικειώνεται με την αφή. Κατόπι λίγο λίγο ποτίζει με τη μουχλιασμένη ανάσα του την ανθρώπινη ψυχή. Η πλήξη ξανακαθίζει πάνω στα κορμιά και στις ψυχές, ένα άμορφο, πνιγερό στοιχείο, ένα βουνό από σταχτί ξασμένο μπαμπάκι. Εκεί μέσα τυλίγεται, μπερδεύεται, βογκά από ασφυξία και παραδέρνει ο νους...”

Τι γνωρίζετε για την εμπλοκή της Ελλάδας στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο; Ήταν εύκολη και ομόφωνη η απόφαση να εμπλακεί; Τι κέρδισε η Ελλάδα από αυτή την περιπέτεια;

Για την απάντηση πατήστε εδώ.

Aucun commentaire: