Αθήνα και Σύμη...

Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από το βιβλίο Αστραδενή της Ευγενίας Φακίνου (1982), που αναφέρεται στην εσωτερική μετανάστευση στην Ελλάδα τη δεκαετία του ΄60. Η Αστραδενή με την οικογένειά της μετακομίζουν από τη Σύμη στην Αθήνα.

Στο τραπέζι ο πατέρας μου είπε ότι αύριο ξεκινάει δουλειά. Σ΄ ένα μηχανουργείο στον Πειραιά. Τα λεφτά δεν είναι καλά. Το ξέρει, τον πληρώνουν, λέει κάτω από το βασικό. Αλλά, τι να κάνει;... Δε γίνεται αλλιώς. Δεν μπορεί να περιμένει άλλο για μια καλύτερη δουλειά.

Αν όμως κάνουμε οικονομίες, και μ' αυτά τα λεφτά που θα παίρνει, μπορεί σε έξι μήνες... σ΄ ένα χρόνο το πολύ, να μαζέψουμε εκατό χιλιάδες!... Τόσα του χρειάζονται για να πάρει έναν μεταχειρισμένο τόρνο μικρό. Μετά θα γυρίσουμε στη Σύμη. Θ΄ανοίξει ένα μηχανουργείο. Θα ΄χει πολύ δουλειά, γιατί τώρα με τα καραβάκια, με τα τουριστικά μαγαζιά, το χρειάζεται η Σύμη ένα μηχανουργείο. Θα φτιάχνει βίδες, παξιμάδια, καρφιά, τέτοια... έξι μήνες θα στριμωχτούμε... το πολύ ένα χρόνο... και μετά ποιος μας πιάνει!

“Γιατί εδώ στην Αθήνα, λέει ο πατέρας, δεν μπορείς να δεις προκοπή. Σε τρώνε τα έξοδα. Νοίκι, φώτα, εισιτήρια για να πας και να ΄ρθεις στη δουλειά σου, καλύτερο ντύσιμο, πετρέλαιο, κοινόχρηστα...άσε το φαγητό που είναι ακριβότερο.... Ενώ στη Σύμη... το σπίτι μας το ΄χουμε, το μποστανάκι μας το ΄χουμε, καμιά κοτούλα μπορεί να ξαναβάλουμε (εδώ, κοίταξε με τρόπο τη μάνα μου), μπορείς να κατέβεις με τα παλιόρουχα της δουλειάς απ΄το σπίτι στο Γιαλό. Όλοι έτσι γυρίζουν... Εισιτήρια δε χρειάζεσαι, πετρέλαιο δε χρειάζεσαι... Άρα η ζωή είναι φτηνότερη....”

“Και καλύτερη”, είπε η μάνα μου, που δε λέει πολλά.

Εγώ δε μιλάω. Τι να πω κιόλας;... Ούτε ξέρω πια αν θέλω να μείνω στην Αθήνα ή να γυρίσω στη Σύμη... Βέβαια, στεναχωριέμαι λίγο στην Αθήνα, αλλά επειδή είναι αρχή... Μετά... δεν μπορεί να ΄ναι έτσι η ζωή στην Αθήνα!... Δεν μπορεί!....Γιατί τότε, γιατί όλο να έρχονται απ΄τα νησιά κι απ΄τα χωριά στην Αθήνα κι όλο να μένουν;... Δεν μπορεί, και σε καλύτερα σπίτια απ΄ του Σταύρου θα μένουν και θα γλεντάνε και ωραία θα ντύνονται και σε ωραία σχολεία θα πηγαίνουν. Γιατί, αλλιώς, γιατί θα μένανε;... Γιατί;... Μπορεί τώρα που θα πιάσει δουλειά ο πατέρας ν΄αλλάξει η ζωή μας. Και σιγά σιγά ν΄αλλάξει κι αυτός και να θέλει να μείνει...

Ποια είναι τα σχέδια της οικογένειας και πώς βλέπει την εγκατάστασή της στην Αθήνα, προσωρινή ή μόνιμη, και γιατί;

Ποιες είναι οι σκέψεις και τα συναισθήματα της Αστραδενής;